Ik denk dat we allemaal wel ergens een gevoel hebben dat het fijn is om een ander te helpen. Ik heb in elk geval nog nooit iemand ontmoet die niet op de één of andere manier een ander wilde helpen. Daar moet ik wel bij zeggen dat niet iedereen dezelfde definitie van hulp heeft. Sommige mensen helpen immers criminelen.
Maar goed: hoe helpen we dan? Ik zie mensen om me heen die de problemen van de ander tot die van hen maken. Alsof ze willen zeggen: geef maar hier, dan los ik het op. Vooral ouders hebben die neiging vaak bij hun kinderen.
“Dat is heel lief” zult u wellicht denken en misschien is dat ook zo. Maar er is ook een keerzijde: de ander leert er niks of heel weinig van. U wordt er op den duur heel moe van en soms zelfs knap chagrijnig. Ik geef toe: zeker als ouder is het regelmatig lastig om de kinderen hun eigen fouten te laten maken. Maar voor geen goud zou ik hen de lessen willen onthouden die dat met zich meebrengt. Ik heb ook veel mogen leren van de mijne.